Era perkund mendimet e mia,
kthjelltesia shpirtin me zgjon,
pranvera e embel si dashuria,
plot hir dimrin e zbon.

Me mall e perkedhel luledelen,
qe e para ma bekoi dashurine,
qe me gaz pershendet pranveren
dhe pakursyer fal bukurine...

Dhe valeza lumit ngazellehet,
dielli loz gjithnje me lozonjar,
nen hijen e kumbulles une dhe ti,
i kendojme dashurise,
te emblat kenge,
pa fjale...