Te prisja si fdhadi pranveror
Si oksigjeni i bjeshkes,
qe hap auortat e zemres
Aty tek porta ku prisja
fdhadine aromes tende
Ma ndjente zemra fdhadin tende
Pas eres ledhatuese te praneveres,
Ishe ti, po vije bashke me fdhadin
E ndjeja se po vije, e ndjeja, te prisja
Aty ku lulet lulezoni, te jepja aromen time
Aromen time, dhe rrahjet e zemres,
ishte pritja ime... Ma ndjente zemra
Kur ti vije nga rruge e larg.