Krisma ca çaste te kohes
Te rendesishme
Themelet e nje force te mbinatyrshme
Dyshimet, hamendjet

Krisin ca impulse te çuditshme
Ne te paimagjinueshmen
Tjetersojme gjithe perfytyrimet
Tkurrim, lengojme gjate
Ne rrekje te pafrytshme.

Kris lenda qe perben mendimet
Perrallis ne perfytyrime te paqena
Te pashpjegueshme
Qe te çojne larg ne te padeshirueshmen

Kris pasqyra qe shet qenien e brendshme
Duke e transformuar krejtesisht lutjen
Mbi te perkohshmen ka shkruar
Veç iza te zeza ndarese
Qe fatojne edhe te perjetshmen

Kris e ardhmja me nje te ndalur te frymes
Me nje grusht te rende mbi enderr
Nga e bardhe
Kthehet ne te vdekur te perjetshme

Krisim ca triumfe te trilluara
Vetem me nje heshtje
E per te mos i krisur te gjitha duhet
Vetem pak endje e embel...