Shpirtin ma vranë dhe jetoj
Çdo herë i fali të tjerët veten e harroj
Të nesërmën zgjohem duke u kujtuar
Pa pritur shoh zemrën në dritën e bekuar

Zoti ekziston në dritën e shpirtit
Në dritën e zemrës dhe mendjes
Ai që nuk njeh Zotin nuk njeh as veten
Nuk e përjeton as dhimbjen e ndjenjës

E zbrazët e zymtë çdo gjë pa kuptim
Kur mungon në shpirt dashuria
Dhe kur urrejtja kaplon atë ndjenjë
Sa keq që nuk ndjejmë ç‘është lumturia