Butesisht lidha nje fjongo ne floket e saj
fjongo te arte te mrekullueshme,
Dhe fjongoja lehtesisht rreshqiti
Dy syte e magjishem blu
lekura e bute ngjyre gruri
floket e arte dhe te dredhur,
tregojne brishtesi
Zonjushe, zonjushe therret dikush
Nje kavalieri nje çun i thjeshte
therret magjishem kete princeshe
Ajo kthejet lehtesisht buzeqesh dhe sheh
Se fjongoja prej flokeve te saj kish rene
dhe kavalieri deshironte t'ja jepte
Dy syte blu takuan dy sy te gjelber ne kaf
dhe harruan fjongon
Fjongoja u be simbol, simbol i dashurise se dy bukurosheve
Qe linden nje dashuri te re
nga nje fjongo qe kish rene perdhe..
Kush jam unë?
Kush jam unë, Kush jam unë?
pyes veten shpesh
Mos ndoshta jam nje mjegull
që vjen ta vizitoje kete mëngjes?
Mos ndoshta jam dielli qe vjen e ngrohë
këtë Tokë?
A jam une një e vetme,
po kush jam vallë?
mos ndoshta jam fara që tokën time po
kerkoj
mos ndoshta jam bora qe qytetin zbardhellon?
Oh, jam agimi, perendimi jam
dielli që vetë do ta dije...
Jam mjegull dhe drite qe shpesh here te vizitoj
Ndoshta as vete se di kush jam
ndoshta kam humbur dimension, ndoshta po kerkoj
une lëndinen që te mbillem e te lulezoj.