Ne tani jemi emigrantë në
Finlandë
Çupa ime e vogël
kthehet në mbrëmje në shtëpi
dhe bërtet, sepse me të
s’pranon të lozë asnjë fëmijë. Ajo
është gjermane dhe rrjedh
nga një popull banditësh.
Kur unë e ngre zërin në ndonjë diskutim,
më thonë që ta mbyll gojën.
Këtu s’para i kanë qejf
fjalët e potershme të një njeriu, që rrjedh
nga një popull banditësh.
Kur ja kujtoj çupës sime të vogël
që gjermanët janë një popull banditësh,
ajo gëzohet bashkë me mua që nuk i do askush –
dhe ne qeshim së bashku.

Kemi hapur një shishe verë
dhe mikesha jonë finlandeze na tregon
se si lufta ja shkretoi kopshtin e qershive.
Vera që po pimë, na thotë ajo,
është bërë nga ato qershi.
Ne i ngrëmë gotat dhe i zbrazim
në kujtim
të kopshtit të pushkatuar
dhe për shëndetin
e arsyes.

Ky është ai vit, për të cilin do të flitet.
Ky është ai vit, për të cilin do të heshtet.
Pleqtë shikojnë si vdesin të rinjtë,
kokëboshët shikojnë si vdesin të urtët.
Toka nuk prodhon më, por vetëm përpin.
Qielli nuk hedh më shi, por vetëm hekur.