Te jetosh nje fillim te lumtur, nuk te bie ndër mend te mendosh per nje fund te hidhur.E shpesh ndodhin gjera te papritura, që të bëjn te mendosh fell.
Armiku te bëhet mik, e pa pritur e sheh qe miku tu shëndrrua ne armik, e vdekja ndonjëher te vjen aq pa pritur sa që nuk ke koh as per frik, gezimi te shëndrrohet ne hidhërim, e hidhërimi te bëhet gëzim.
Jeta na bën të kalojm nëper shum faza dhe të trokasim nëper dyer të ndryshme, na bēn te jemi në dilem në mes dy gjërave që është punë kohe për ta vendosur e që shpesh është gjëja e gabuar.
Fjala pafundësi është e thjeshtë të thuhet por vërtet është vështir t'ia gjesh kuptimin.Pafundësi nuk do të thot vetëm lumturi, shpesh jemi të detyruar ta jetojmë pafundësin vetëm pse jeta na detyron, edhe pse nuk egziston..
Të pafatet jan ata qe shkruajn dhe shpresojn.
Vdekja!!! Frik, gëzim, ankth dhe deshir.
Për dy te dashuruar është ndarje, e për dikënd qe është i lodhur nga jeta është shpëtim.
Shpesh qëndrojm në dhom dhe mendojm "Qfarë kuptimi ka Jeta"?Jeta nuk ka asnjë kuptim! Te jetosh do te thot te mësosh, te qash, te gëzohesh, te friksohesh, te gjallërohesh, qfar kuptimi kan këto gjëra nëqoftëse njē dit vdesim! Në këtë jetë për mua frika dhe harresa jan dy gjëra me kuptime të ndryshme.
Te vdesësh nuk do te thot qē tē tjeret frikësohen, por do të thot që harrojnē.
Njeriu që më së shumti të ka dashur një dit do te harroj.
Të harrosh do të thot të çmendesh!!! Por jo, dikush mundohet të të harroj pa prezencën e çmenduris...
Rezistenca më e mir ndaj jetës është çmenduria!
Te jesh i pafat bëhesh edhe shkrimtar, duke u munduar të gjesh ngushllim tek rreshtat që shkruan.