Nuk e di ne eshte gje e mire apo e gabuar
por gjithmone kam dashur te jem e duruar.
Duroja, duroja por shume gaboja
pa e ditur se ata qe doja po i largoja.
Kam pasur shume miq, shume shoke "te mire"
por pa pritur shume keq ata jane gdhire.
Disa persona ua prishen humorin
dhe gezuan kur ne shpirt me futen dhjetorin.
U ftoha por me shume nga c'mendoja
nga moskujdesja humba mikun qe mbroja.
Shume persona u futen ne mest
dhe nue qe mendoja te pres...
Prita, durova por ate me shume e largova.
Duke marre persiper nje faj qe nuk vlente,
duke u pare ne sy me shume urrejtje.
Miqesia jone u hodh ne plehera,
vendim tim zune ata persona pa vlera.
Ata persona qe dikur ishin miqte e mi
jane ata persona qe tani me lane ne vetmi.
Vetem nuk jam por vetem po perballoj gjithcka,
shume mire di te perballoj cdo gje qe me vjene nga ata.
Ne fillim e moren si nje shaka,
por tani po hasin veshtiresi te medha.
Zoti vonoi por nuk me harroi,
ata qe me akuzuan pa te drejte, i ndeshkoi.
Gjithcka qe moren e merituan dhe
duhet te mesohen qe te mos merren me me njeriun e gabuar.
Ata qe gabojne e pesojne
njeriun e paster ata nuk diten ta vleresojne.
Veten me dhembe e hane
kur mendojne se nuk ja dolen mbane.
Ata shpesh plasin nga xhelozia.
Ata kurre nuk kane ditur se c'eshte miqesia.
Interesi u ka hyre thelle ne shpirt.
Sa shume gezohen kur mendojne ato qe perfitojne nga ai.
Une nuk dua ti qortoj.
por as nuk dua ata qe me tradhetuan ti mbroje.
Kam qene shume naive
dhe besoja shume ne gjerat instiktive.
Jeten time ja kam lene ne dore Zotit
Shpesh me duket sikur me thote "Mos i godit, merrem une me ata.Ti merru me gjera me te medha".
Per cdo levizje te tyre ata pergojohen
por nje dite shpresoj qe te pendohen.
Gjerat e pahijshme u jane bere instikt,
shpresoj shume qe kjo pune te mos kete nje fund tragjik...