I përhumbur jam, në goditje me topa bore dhe molotov,
në udhë të gjata të jetës, në rrafshina që nuk i dija.

në armiqtë e mëdhenj që janë të shumtë në rrugë të jetës,
në spiunët që nuk shuhen, por vetëm shtohen dhe goditje prapë.

në shpatullat që i rraha problemet e jetës, e në rrugën qorre,
në thikat e pambarimta, si disk në natë terr të errët që më vërtitet në sy.

në goditjet e panumërta që nuk numërohen, në udhëtime të gjata çoj jetën,
menduar tepër si e qysh mundem, ndoshta nga njerëzia që nuk duhet afër ta kesh, në dhimbjet e jetës së përditshme, për veten dhe për të tjerë, përhumbur jam.