Po flas me ty,
lehtesoj brengat e mija,
merri hua diellit drit,
e ne mremje ndriqo ket qosh te shtepis.

pse me thua te fle
kur kohet nuk jan per te fjetur,
pse me thua hesht,
kur pushojn te tjeret.

po flas me ty,
as gojen nuk e hape,
vazhdimisht heshte,
me er lotet mi thaje.

si egersir gjigante,
prapa gjamave qendroje atje
dhe un u trembesha,
por nuk u ndala snjeher,

Hapja dritaren,
te perqafoja e te prekja,
edhe pse te shihja,
pranin tende se ndieja.

edhe pse i kujtoj brengat,
mirenjohese te jem,
se gjat neteve pa gjum,
vetem ty shoqe te kem.