Buzëqeshni ju,
o vitet e rinisë.
Tani që jam plakur,
nuk kam nga të ike.

Dikur këndoja,
bashk me shokët e mij.
Tani, vetëm ulur rri,
sepse më mbyte, ti moj pleqëri.

S’mund të iki,
e as të vrapoj.
S’mund të vi me ty,
rinin ta shijoj.

Tani jam rob i yti,
jam mbërthyer nga ti.
Nuk më ka mbetur asgjë.
përveq një dashuri.

Dikur nata,
na gjente jashtë.
Tani pran dritares,
rri ditë e natë.

Kam mall për ty,
ti moj rinia ime,
Do doja të qëndroja i ri,
e jo të jetoj në kujtime.

Por, për mua,
nuk ka më rëndësi.
Ti shijoje jetën,
sa je një i ri.