Akuarel
Për Skraparin
Nuk e di ç’ mendoi perëndia!
Kur filloi të hidhte ty mbi letër...
Të merrte nga pak nga gjithë gjithësia,
Dhe filloi nga malet mbretër!
Zbriti nga majat në brigje dhe fusha,
me ngjyrat e ylberit i qendisi për merak.
Dhe pak më poshtë ndër gurë e gëmusha,
Lumin akull të ftohtë, me ujë të kristaltë!
Katër stinët veç aty hedhin valle!
Në dimër dëborë, e bardhë, e brishtë,
Pranverë, verë, lozonjare...
Dhe vjeshtë e artë, mbushur me musht!
Diku atje fluturon mendja dhe shpirti!
Të mbaj lulet erëmira kurorë,
Të pi ujë nga burimi i ngrohtë i dimrit,
Dhe të lahem në verë në lumin gjarpëror!
Kur filloi të hidhte ty mbi letër...
Të merrte nga pak nga gjithë gjithësia,
Dhe filloi nga malet mbretër!
Zbriti nga majat në brigje dhe fusha,
me ngjyrat e ylberit i qendisi për merak.
Dhe pak më poshtë ndër gurë e gëmusha,
Lumin akull të ftohtë, me ujë të kristaltë!
Katër stinët veç aty hedhin valle!
Në dimër dëborë, e bardhë, e brishtë,
Pranverë, verë, lozonjare...
Dhe vjeshtë e artë, mbushur me musht!
Diku atje fluturon mendja dhe shpirti!
Të mbaj lulet erëmira kurorë,
Të pi ujë nga burimi i ngrohtë i dimrit,
Dhe të lahem në verë në lumin gjarpëror!
Më shumë nga Elona Bramo Zana
Komente 0