Poezia asht si ftyra e nje gruaje qe ti pelqen,
qe te ban per vedi e pa gjume te len.
Poezia asht si femije, i joti gjak e deje,
qe rrotull teje lot e s'ike kurre prej teje.
Poezia i kendon shpirtit, flet, qeshe, e qan me ty,
ka ngjyra, shije, trup, buze e sy.
Poezia nuk mbete kurre jetime, ajo ka shume fole,
ece, shtegton, laget, thahet, e rrin gjithmone e re.
Poezia asht melodi e kangeve te pa kendume
qe kur kendohen nuk bahen kurre te vjetrume.
Poezia asht lule, peme e gjeth qe era i shperndane,
poezia asht une e ti, ne poezi jemi te tane.
Poezia arome e gonxhes sapo t'çilun,
dashni e shkrume me sy mbyllun...
Poezia asht djep i porsa lindun, anderr, lume e detë
poezia asht nji varg, poezia asht jetë...

*Lexues i dashur, a e shijoni nje poezi edhe ne gegnisht, njesoj si ne gjuhen letrare? Komentoni a do te ishte mire te kishim me shume krijimtari letrare ne gjuhen e embel gege.