Ti flutorake e pangushllueme n’errësi
Dhe pjesë e diellit të plasun
Ti yll i kallun e në shkamb i rrasun
Që lind mbas muzgut e bredh në stuhi
Xixëllojë, eshkë mitare e mendjes sime
Gurrë e ndezun e livadheve të mija;
Xixëllojë, komet që të pret gjithsija –
Frymë e vringllueme, xixë për premtime
Ti je flakë e fjalës – poezi e shkrueme-
Dalë nga afshi yne – votër e pikllimit
Ti je shpuzë pa plang e mall’ i prendimit
Ti i ndriçon netët - kangët e harrueme
E frymzimin e mban në flatrimin tand
Që n’qerpik’t e mij tashi digjet gand