Dita-dites, edhe mund te mos na kete permendur diksuh, medoemos na ka kapur veshi per nje te vertet te hidhur. Ndonese e hidhur, si pyetje mund te parashtrohet pse e hidhur? E verteta eshte si helm i hidhur, dhe mund te na shpier deri ne gjendje shoku. Dhe posaqerisht mund te konstatoj qe kjo e vertet e hidhur eshte me e rende te genjeshtari. Edhe mendoj qe sado qe ne mundohemi te fshehim te verteten, ajo gjen menyren e saj per t'u nxjerr ne pah/siperfaqe.
A mund te jemi ne te gatshem per te perballuar ate te vertete, qe mbase shumica e njerezve ia kane friken, dhe te perballemi me pasojat e cka "personi" ne fjale do te na tregoje, mu para turinjve tane? A jemi te gatshem te perballojme te verteten perpara fytyres tone, apo te jetojme me genjeshter tere jeten tone, vetem e vetem per t'u ndier te sigurt a te gezuar nje dite me shume?
Apo mos do te jete kjo pyetje ne listen e gjerave qe do te behet me vone, gjersa ne te njohim vetveten tone?