Njehere e nje kohe, ne fshat jetonte nje familje e varfer. Ne shtepi jetonte nje djal qe quhej Beni dhe motra e tij Ema atyre iu kishte vdekur babai dhe jetonin vetem me mamane e tyre. Data shkoi 5, 09, 2011 ditelindja e mamase se Benit. Beni dhe Ema me mundesite qe kishin u munduan te gatonin nje Torte dhe te zbukuronin dhomen. Mamaja e tyre ishte e lodhur pasi ajo sapo kishte dalur nga puna. Ajo ishte shume e lodhur. Ajo duke ecur rruges takoi nje Luan ajo kishte shume frike. Po, ashtu edhe Luani. Ajo i tha Luanit -O Luan i dashur te lutem mos me vrit. Luani kishte frike per vete.Luani i tha -Une nuk jam kafshe ne te vertete. Me ka mallkuar nje shtrige.Une nuk kam ku te jetoj. Kafshet e tjera kane frike nga une mendojne se une i genjej ato qe ti ha.Une nuk e di nese me lejon te jetoj me ty. Gruaja i tha -Patjeter. Luani i tha rruges -Une nuk jam mallkuar me te vertete.Une jam nje magjistar. Njerezit qe jane bamires une iu lotesoj nje deshire qe kane qejf. Gruaja i tregoi se ajo nuk ka para dhe do nje pune shume te mire dhe nje vend ku te fusim koken. Magjistari ia plotesoj dhuraten gruas. Femijet kur e shikuan mamamane e tyre.U hedhen menjehere drejt saj. Femijet tashme festonin ditelindjen e mamase se tyre. Ato jetuan pergjithmo te lumtur!