Të bukur, të lumtur, të lodhur, te rrokur..,
qyteti, mbrëmja, unë edhe ti.
Aroma e përzierë e flokut,
ngjyra e syve të tu, reflektuar në sytë e mi.

E kujt është kjo zemër që kaq shumë rreh
më fort se frymëmarrja dhe zërat tanë?
Është e jotja, a e qytetit qe s"fle...
apo ndoshta e imja me tingull këmbane?

Nuk e di ende ku mbrëmja mbaron
dhe ku fillon qyteti me zemrën e tij.
Nuk dalloj në jam unë, kur më përqafon.
apo ti që pushon, mbrenda syve të mi…