Erdhi perseri
e bardha pranver
me freski e
me plot ere

Por per mu qe asgje
qe nuk ndjej
keto jane ndoshta
per te fundit here

Jane qastet e fundit
te jetes sime
dhe cicerrimen e zogut
po e degjoj
me mallengjime

Ketu e kalova
gjith femirin
tani jam duke hapur
qdo dit e me teper varrin tim

Une su rrita vetem
por me leokemi
e tani prindeve
ju bera veq nje merzi

Kur te shkoj un do te jene
lulet duke qele
do ta braktis token time
qe nuk ka skaj qe sekam shkele

Sado qe po zgjatem
semundja po rritet
zemra me ngushtohet
kembet me dridhen

Shoke edhe shoqe
ju kerkoj falje
se un po shkoj
e skam tjeter rrugdalje

Gjyshin tim e ndiej
deri sa behem si ne gjum
kam menduar se me krahet e saj
ne varr ka me shku

Motra e vogel
ajo nuk e dii
duke me ledhatuar fetyren
me thot se pse nuk kam qerpik

Ehh nena edhe babi jane te shkatrruar
po me shohin qdo dit
si nje yll duke u shuar

Per gjysh e daje
eju shoket e mi
mos kini merzi
se ne qdo qast te bukur
do ju jem ne prani

E ti motra ime vogel
kur te rritesh do ta kuptosh
por beji gjestet e mia
qe te me zevendesosh

Ehh ti baba e ti nene
me kujtoni me nostalgji
se un kam vendin tek zotii
ne paqe, pa semundje, dhe siguri

te gjith ju te tjere, qasunine ardhmeri
se e ardhmja ime ishte "LEOKEMI"