Nje jete shume e lumtur ishte,
begati kenaqesi harmoni n’familje kishte,
te gjithë qeshnim e vallëzonim,
njëri tjetrin si qdo njeri e donim,

e një luftë pa pritë shqiptari filloj,
të gjithë njerzimin hidherimi i pushtoj,
e disa nuk dinin se ku janë,
e disa menjëher luftuan për vatanë

loti im po më pikon,
nuk kam qenë por është shumë e rëndë,
ne fleten time pika lotit më kujton,
se si kosova u bë dom,

ngjyrë të kuqe morri toka,
dhe loti nenave u perzie,
ata qe po luftonin per liri,
donin qe ne te kemi sot drejtësi,

e shumë njerëz ranë për liri,
sepse donim qe sot te kem pavrasi,
e shumë nëna vajtonim per djemtë e ri,
e disa thonin ku i kam femijet e mi,

pas disa vitesh koha kaloj,
u linda u rrita dhe po mesoj,
e për të gjithë do të mendoj,
e di si ka qenë inshallah se perjetojë,

sot jam tu je tu ne liri,
kam edhe pavarsi,
por me mall i kujtoj,
të gjithë ata që ranë deshmorë për pavarsi,

tani po e permbyll me fjalë loti,
ne kete moment dikush po qan
edhe nese neser do tkete luftë
do te jem i gatshem per vatanë