Jo që s’kishte tjetër
Dhe jo që më duhej për nesër
Por atë e kisha unë
Jetë dhe vdekje, gjithçka e më shumë

Kur vallet e ndjenjave i nisnim ne dy
Beso, asgjë të tillë kush s’kishte shiju’
Dhe asgjë si e jona Zoti s’kish ndërtu’
Dashuri të tillë me jetë s’ish dëgju’

Të vjetër e të rinj na shihnin qoshav rrugëve
Nostalgji e zili, po ne s’na dilnin udhëve
Ne s’shihnim ata e s’shihnim as vetën tonë
Ishte ngrit aq lartë dhe s’besonim se kishte poshtë

E edhe unë e edhe ti
E kishim një jetë e s’donte m’u ngi
Fjalët edhe hallet i ndanim me vete
Gjithçka e jona ishte veç për neve

Frymën, gjakun gjithçka e mirë për mua
Ishte e saja dhe e askujt tjetër se s’dua
Netët dhe datat e veçanta, i festonim gjithnjë
E ditët më të bukura i kalova me të

E se kalon e s’ka më kulmim
Unë u bëra hi, dhe s’nisi më fillim
Asnjë ndjenjë e asnjë shenjë
As puthje, as vdekje e jetë

Kur shkon ylli i jetës, shkon edhe jeta me të
Nuk ka më dritë në zemër, s’rrah për asnjë
Unë e pata një vit dhe e pata si në amshim
E tillë qenka jeta, fjalët s’kanë më të njëjtin kuptim

Të duash sot, nuk qenka si përmot
Sot e thotë atë vetëm për "atë" gjë
E unë fjalët e tilla i kisha zbukuruar me gjak
Ajo i fundosi nën pikën e moralit, pak nga pak

E lus vetën mos të dashuron më kurrë
Unë u bëra hije vetëm për atë nur
Por i tillë mbeta përherë e gjithmonë
Se ndjenjat s’u shprehkan, vetëm kur me zemër donë

04 qershor 2009 14.05 prishtinë