>
LETERSISHQIP
Gentinikqi

Poezia E Plakut

Ne nje shtrat shtrir nje njeri
goxha n'mosh e shum pasuri
krejt i vetem ne ket bot
pa familje e pa shok

Si sulltan ato e mbajn
shum sherbtor i qendrojn ne kam
zemra plakut shum po qan
pasurin kujt me ja lan

Nje dit vere nat shtepi
ndodh diqka nje mrekulli
vjen ni djal troket ne der
qe kish koh qe nuk ish qel

Po hyn djali dal nga dal
po shikon shtepin verdall
e ngrit koken dhe shikon lart
athua jam n'adress te sakt

Tuj shiku djali shtepin
perball sheh fotografin
sheh njeriun qe po kerkon
n'shpi te gjyshit ai po qendron

Kerkon dhomen e gjyshit t'vet
nje sherbtor ato pe vet
sigurisht je nje fukara
qe kerkon te vjedhesh diqka

Veq nje gja tha po te kerkoJ
gjyshin tim dua ta takoj

Kur hyn djali ne at dhom
sheh gjyshin qe ishte ne kom
plaku qel syt qe po i ngrin
jam ne enderr tha me vellaun tim

Djali afrohet dhe i thot
te kam kerku gjikund ne bot
zoti ketu mua me dergoj
gjyshi ty te takoj

Loti i syrit tek te dy pikon
shpresoj tha djali qe nuk jam von
zeri i gjyshit nat dhom po jehon
jetofsh u trashegofsh ne ket jet gjithmon

Gjithe ket pasuri un ty po ta le
te kam pritur nje shekull por ti nuk erdhe
tani qe je ketu ne ket shtepi
ZOTIT I FALEM QE MA SOLLI KET MREKULLI.