Të lehta si fluturimi i laureshës
Mes puhizës mbi livadhet e blerta,
Të çlodhura do të jenë krahët e tua, hajde me mua.
Deri atje do të harrojmë,
Për të drejtën apo të gabuarën,
E për natyrën time të gatshme për përpjekje,
Për fantazmat e së kaluarës, do të jetojmë
Në një tjetër botë agimesh të reja, të ngrohta.
Ku në paqe drita nuk lëviz më gjethen,
Ëndrra e vuajtje braktisur në brigje të tjera,
Ku mbrëmja qëndron e pandryshueshme,
Hajde, do të çoj
Mbi kodra dritë praruar.
Të pafajshëm, në kohën që rresht së vrapuari,
Në dritën e së cilës humbet
E që për ne do të bëhet mbulesë.