>
LETERSISHQIP
Ivan Pozzoni
Bronchopneumonia
Flag ItalishtItalisht
Sei arrivata dalle oscure terre del freddo Est,
riarse dai roghi luminosi di Jan Hus e di Jan Palach
- mi ricordano il suono indistinto del tuo nome
che non so ancora dire, che non so ancora urlare-,
sei arrivata con una borsa piena delle mie fatiche di Ercole
senza riuscire a scambiare i tuoi occhi coi miei occhi,
senza riuscire a scioglierti sotto i colpi del sapore corrosivo del mio alito
(la mia lingua taglia, erode, brucia).

Alle anime gemelle non occorrono due anime,
si scontrano come corpi nella concretezza della terra,
si scontrano sulle bollette da pagare, sui conti in rosso, su vite in bilico,
alle anime gemelle non occorrono due corpi
attraverso cui scopare, rotolandosi voluttuosamente in letti madidi
su cui restano impressi i segni delle catene,
alle anime gemelle non occorrono due menti,
alle anime gemelle non occorrono due cervelli,
alle anime gemelle non occorrono due cuori.

Sei volata via come la brezza del fantasma di un amore fragile
lasciandomi il compito di rimettere insieme i cocci
della nostra nuova lingua: italiano - english - český,
in un threesome che, ragionevolmente, caratterizzerà la nostra storia,
a fare i conti con il tuo timore di amare e la mia incapacità d’essere amato,
a tossire, a vomitare sangue, a bruciare (due mesi?)
d’una inarrestabile bronchopneumonia amorosa.

Alle anime gemelle non occorre niente,
bastano a se stesse, figurine doppie
sovrapposte sull’album dei ricordi della vita,
a mettere in rilievo un attimo brillante di felicità
al tatto di un Dio che colleziona cadaveri e esperienze altrui,
a Milano, a Karlsbad, o a Milansbad.
Bronkopneumonia
Flag ShqipShqip
Ti erdhe nga tokat e errëta të Lindjes së ftohtë,
e djegur nga zjarret ndriçuese të Jan Hus dhe Jan Palach
- më kujtojnë tingullin e paqartë të emrit tënd
që ende nuk di të them, se ende nuk di të bërtas,
ti erdhe me një thes plot me punët e mia herkuliane
pa mundur të ndërroj sytë e tu me sytë e mi,
pa mundur të shkrihem nën goditjet e shijes gërryese të frymës sime
(gjuha më pritet, gërryhet, digjet).

Shpirtrat binjakë nuk kanë nevojë për dy shpirtra,
përplasen si trupa në betonin e tokës,
ata përplasen për faturat për të paguar, për llogaritë e tepërta, për jetën në bilanc,
shpirtrat binjakë nuk kanë nevojë për dy trupa
për t'u futur, duke u rrotulluar me epsh në shtretër të lagësht
mbi të cilat mbeten të ngulitura shenjat e zinxhirëve,
Shpirtrat binjakë nuk kanë nevojë për dy mendje,
Shpirtrat binjakë nuk kanë nevojë për dy tru,
shpirtrat binjakë nuk kanë nevojë për dy zemra.

Fluturove si flladi i fantazmës së një dashurie të brishtë
duke më lënë detyrën të marr copat
e gjuhës sonë të re: italisht - anglisht - český,
në një treshe që, në mënyrë të arsyeshme, do të karakterizojë historinë tonë,
të përballem me frikën tënde për të dashuruar dhe paaftësinë time për t'u dashuruar,
kollitje, të vjella gjaku, djegie (dy muaj?)
të një bronkopneumonie të pandalshme dashurie.

Binjakët e shpirtit nuk kanë nevojë për asgjë,
mjaftojnë në vetvete, figurina të dyfishta
mbivendosur në albumin e kujtimeve të jetës,
për të nxjerrë në pah një moment të shkëlqyer lumturie
në prekjen e një Zoti që mbledh kufomat dhe përvojat e të tjerëve,
në Milano, në Karlsbad ose në Milansbad.