Ivan Pozzoni
La Solitudine Del Tardomoderno
Italisht
L’ordine internazionale è caduto in disuso,
affamano, terrorizzano, abbattono a brutto muso,
umanoidi senza sentimenti vagano su WhatsApp,
dimentichi dei loro meriti e dei loro veri handicap.
Non c’è nessuno, nessuno, su quest’isola deserta
che è diventata il mondo dopo la sua scoperta,
ragazzette che disintegrano dopo l’ennesima crisi
noi, vecchi barboni, a scriver versi in ascesi.
L’inferno è solamente un rodeo di cavalli di frisia,
e tu, in solitudine, a cingerti addosso un’ecclesia,
a piangere mentre l’universo si inclina
bicchiere rimasto champagne ad una bollicina.
è la dolorosa solitudine del capitano
la nave naufraga e lui lì col telefono in mano,
a bestemmiare mentre c’è chi affonda come uno gneiss
tanto a salvare i delfini c’è riuscita Greenpeace.
affamano, terrorizzano, abbattono a brutto muso,
umanoidi senza sentimenti vagano su WhatsApp,
dimentichi dei loro meriti e dei loro veri handicap.
Non c’è nessuno, nessuno, su quest’isola deserta
che è diventata il mondo dopo la sua scoperta,
ragazzette che disintegrano dopo l’ennesima crisi
noi, vecchi barboni, a scriver versi in ascesi.
L’inferno è solamente un rodeo di cavalli di frisia,
e tu, in solitudine, a cingerti addosso un’ecclesia,
a piangere mentre l’universo si inclina
bicchiere rimasto champagne ad una bollicina.
è la dolorosa solitudine del capitano
la nave naufraga e lui lì col telefono in mano,
a bestemmiare mentre c’è chi affonda come uno gneiss
tanto a salvare i delfini c’è riuscita Greenpeace.
Vetmia E Modernitetit Të Vonë
Shqip
Rendi ndërkombëtar ka rënë në mospërdorim,
ata vdesin nga uria, ata terrorizojnë, ata rrahin keq,
humanoidë pa ndjenja enden në WhatsApp,
duke harruar meritat dhe të metat e tyre të vërteta.
Nuk ka njeri, askush, në këtë ishull të shkretë
që u bë bota pas zbulimit të saj,
vajza të vogla që shpërbëhen pas një krize tjetër
ne, endacakë të vjetër, duke shkruar vargje në asketizëm.
Ferri është vetëm një rodeo kuajsh frizianë,
dhe ti, në vetmi, duke veshur një kishë,
për të qarë ndërsa universi anon
gota e mbetur e shampanjës me një flluskë.
është vetmia e dhimbshme e kapitenit
anija mbytet dhe ai është atje me telefonin në dorë,
të mallkosh ndërsa ka nga ata që fundosen si gneiss
Greenpeace arriti të shpëtojë delfinët.
ata vdesin nga uria, ata terrorizojnë, ata rrahin keq,
humanoidë pa ndjenja enden në WhatsApp,
duke harruar meritat dhe të metat e tyre të vërteta.
Nuk ka njeri, askush, në këtë ishull të shkretë
që u bë bota pas zbulimit të saj,
vajza të vogla që shpërbëhen pas një krize tjetër
ne, endacakë të vjetër, duke shkruar vargje në asketizëm.
Ferri është vetëm një rodeo kuajsh frizianë,
dhe ti, në vetmi, duke veshur një kishë,
për të qarë ndërsa universi anon
gota e mbetur e shampanjës me një flluskë.
është vetmia e dhimbshme e kapitenit
anija mbytet dhe ai është atje me telefonin në dorë,
të mallkosh ndërsa ka nga ata që fundosen si gneiss
Greenpeace arriti të shpëtojë delfinët.
Komente 0