Te kujtohem dot
afer kroit u takuam
e rende gabova kur dashurija
me mashtroi
Pse gabova
shume endrra u lane nga zjarri pervelues
shume djelma u trishtuan nga prapesirat e botes
shum vajza ngjalle kureshtje
nga gabimi i ne te dyve.
Ende jetoj
ndoshta te dua, ndoshta mbaje vetem shpres
por nuk do te shikoje, pergjersa syt tua
nuk me njohin me
Fjalen do ta mbaje
emrin do ta fshije
dhe gjdo gje qe te perket
e imja nuk do jete
Se di ende mbaje shpres
nuk do te harroje por se di
a mund te te dua?
ndoshta te kujtoje si:
njeriun e urryer
ndoshta si njeriun e dashuris
por te premtoje asnjeher s`do te therras
kur femiju yn kerkon baban
Dhe kur ai te me shohe duke qare
me mir ti them se je tretur
Do digjem nga mllefi e skamnija
do vuaj si nje lepur pa fole
per boten qe i dhash dhurate
e sme dha dhunti
Ne syte e tua pash drit
ima ate thoshte drita eshte ardhmeri
ne syte e tu pash dashuri
im ate thoshte dashurija eshte besim
ne qenjen tende gjeta tradheti
ima ate thoshte tradhetija eshte mallengjim
Dhe kur nje dit ne dore do ta mbaje femine
do kete vetm nje nene, do kete vetem nje dashuri
do i mungoje i ati deri ne vdekesi