Rri mbështetur në dritare,
bie një shi monoton,
hedh vështrimin tutje muzgut,
mendja për tek ty më shkon.

Në kraharor ndjej një boshllëk,
tek rri dhe meditoj,
ç’ udhë të marr këtë mrëmbje,
në ç’vend ty të të kërkoj.

Hap dritaren e thërras,
veç vetja më dëgjon,
dhimbja zbritur përmbi sy
faqes i pikon një lot.