Tanë natën andrra
m’u përplas sa andej-këndej,
u vra dhe e mori veten me qindra herë,
e mjesi pa ditë gjâ
njisoj më pyeti “si ke njeh?”
Si pata me njeh ndryshe veç “mirë”
se fjala “mirë”
në majë të gjuhës
më ka zânë vend e nuk lëviz…
Tash më ka lodhë,
i njajti avaz përditë…