Vaje te kaltra per ty me leshojne floket
dhe goja s’eshte vec nje pasqyre e krisur
prej dhimbjesh te dala nga mishi me shkulje
prej asaj qe te kam pushtuar kurre per mos te te leshuar.
O dendesi bari e gjelber e kraherorit tend
o drure te eger aromeleshues te kembeve te tua,
o krahe qe vetem krahe dhe vetem krahe leshoni,
o ti, qafe e bute dhe e forte njeheresh
O ti gjithcka, gjithckaja ime,
gjithckaja e nates sime, e dites sime,
ti, gjithcka
O rruzull i erret, o rruzull i verber, o rruzull shkaterrues
i sedres sate te kafshuar.
Te gjitha ju, gjithcka te ti.
Vete ti:
Qendro, me veshtro,
mos me vdis ne duar
Nje toke nje here e gjetur
kurre me s’eshte harruar!