Të kujtohet sa vjeç ke qenë
kur ike, të rrëmbyen horrat,
të shanë e të vranë,
gjymtyrë sakatosur,
dhe me shpirt syrgjinosur,
të akuzuan dhe dënuan –
në burgje të dëbuan!

Të kujtohet sa vjeç ke qenë
apo i ke harruar
gjithë ato vite që shkuan,
si lumi në detë,
horrat nuk të linin të qetë…
I pafajshëm i përmalluar,
edhe vargje ti ke shkruar!

Dhe tani që je plakur,
edhe jeta nxitoi hapin
vite të trembura nga vrrapi,
flokë të thinjura prore –
si kaçule dëbore,
ëndrra ime burrërore!

Të kujtohet sa vjeç ke qenë
edhe ëndrrat ikën me erën
gjethe vjeshte ranë eskime,
ikën vitet andej pas shpine,
e ti erdhe me kokë të thime,
i ri shkove në behar,
plak u ktheve mjekër bardhë,
ashtu i krrusur del te dera
dhe pyet: vallë ka ardh pranvera?!