Petrit Ruka
Ëndrra Për Këmbët
ShqipNë ëndërr pashë këmbët e mia që ecnin
Një fushe të gjerë plot gurë dhe baltra,
Të çmendura krejt vraponin e ngecnin
Njëra ish zbathur, më duket e djathta.
Iknin a s’iknin si këmbë të ndërkryera,
Ku shkonin vallë me aq babëzi,
Tundnin mbi vete kërcinjtë e thyera
Zot, sa të lumtura në atë palo dalldi…
U lutesha nga mbrapa e ato po më tallnin,
Kërcenin përreth një valle zulush,
Kishin ndot nga toka dhe rrinin në ajër
Sikur toka e tërë të ishte shtruar me prush.
Mbase merrnin hak që shpëtuan nga unë
Se jetën ua kam nxirë, unë pronari barbar,
Mbase iknin fatzezat me helmin në thonj
Para meje të futeshin drejt e në varr…
Iknin a s’iknin dhe fshiheshin ngado,
Kuptohet, ulok, unë nga mbrapa s’u vajta,
O këmbë të urryera për çfarë merrnit hak,
Njëra ish zbathur, më duket e djathta…
Një fushe të gjerë plot gurë dhe baltra,
Të çmendura krejt vraponin e ngecnin
Njëra ish zbathur, më duket e djathta.
Iknin a s’iknin si këmbë të ndërkryera,
Ku shkonin vallë me aq babëzi,
Tundnin mbi vete kërcinjtë e thyera
Zot, sa të lumtura në atë palo dalldi…
U lutesha nga mbrapa e ato po më tallnin,
Kërcenin përreth një valle zulush,
Kishin ndot nga toka dhe rrinin në ajër
Sikur toka e tërë të ishte shtruar me prush.
Mbase merrnin hak që shpëtuan nga unë
Se jetën ua kam nxirë, unë pronari barbar,
Mbase iknin fatzezat me helmin në thonj
Para meje të futeshin drejt e në varr…
Iknin a s’iknin dhe fshiheshin ngado,
Kuptohet, ulok, unë nga mbrapa s’u vajta,
O këmbë të urryera për çfarë merrnit hak,
Njëra ish zbathur, më duket e djathta…
Το όνειρο για τα πόδια
GreqishtΣτο όνειρο είδα τα πόδια μου καθώς βαδίζανε
Σ’ έναν κάμπο όλο πέτρες και λάσπες από τη βροχή
Τρελαμένα τρέχανε και δε φτάνανε τα ρημάδια
Το ένα ήταν ξυπόλυτο, νομίζω το δεξί.
Φεύγανε η μένανε σαν πόδια χαμένα
που πηγαίνανε ούτε ξέρω με τόση πηγαινέλα
Κουνούσαν από πάνω τα καλάμια τους τα σπασμένα
Θεέ μου, πόσο ευτυχισμένα σ’ αυτήν την παλιό τρέλα.
Έτρεχα από πίσω τους και τους παρακαλούσα
και αυτά με κορόιδευαν και τρέχανε πιο πολύ
Σιχαίνονταν το έδαφος και στον αέρα έμεναν
λες ότι είχε γεμίσει στάχτη όλη η γη.
Ίσως, να περνάνε εκδίκηση που γλίτωσαν από μένα
εμένα τον αφέντη βαρβάτο, που τους είχα μαυρίσει τη ζωή
μπορεί να έφευγαν με φαρμάκια στα νύχια τους τα καημένα
κατευθείαν στον τάφο να έμπαιναν αυτές πριν από μένα.
Φεύγανε η μένανε και πανταχού κρυβόντουσαν
και εγώ, παράπληκτος, πίσω τους δεν έτρεξα για πολύ
Ρημάδια ξεράδια, όλο εκδίκηση αλύπητα ζητούσατε
το ένα ήταν ξυπόλυτο, νομίζω το δεξί.
Σ’ έναν κάμπο όλο πέτρες και λάσπες από τη βροχή
Τρελαμένα τρέχανε και δε φτάνανε τα ρημάδια
Το ένα ήταν ξυπόλυτο, νομίζω το δεξί.
Φεύγανε η μένανε σαν πόδια χαμένα
που πηγαίνανε ούτε ξέρω με τόση πηγαινέλα
Κουνούσαν από πάνω τα καλάμια τους τα σπασμένα
Θεέ μου, πόσο ευτυχισμένα σ’ αυτήν την παλιό τρέλα.
Έτρεχα από πίσω τους και τους παρακαλούσα
και αυτά με κορόιδευαν και τρέχανε πιο πολύ
Σιχαίνονταν το έδαφος και στον αέρα έμεναν
λες ότι είχε γεμίσει στάχτη όλη η γη.
Ίσως, να περνάνε εκδίκηση που γλίτωσαν από μένα
εμένα τον αφέντη βαρβάτο, που τους είχα μαυρίσει τη ζωή
μπορεί να έφευγαν με φαρμάκια στα νύχια τους τα καημένα
κατευθείαν στον τάφο να έμπαιναν αυτές πριν από μένα.
Φεύγανε η μένανε και πανταχού κρυβόντουσαν
και εγώ, παράπληκτος, πίσω τους δεν έτρεξα για πολύ
Ρημάδια ξεράδια, όλο εκδίκηση αλύπητα ζητούσατε
το ένα ήταν ξυπόλυτο, νομίζω το δεξί.
Komente 0