Ende syri po me loton,
Prej nates qe u ndam .
E ka sjell edhe shiun,
qe me te dhimbjen ta ndan.

Pse nuk mund te perballoj,
sa her ty te takoj,
nuk mundem as rrugen ta nderroj,
Nuk Mundem ne sy te shikoj,
e ate dor ta shtrengoj.
Ajo Dora jote tash mban Unaz te huaj,
Une nuk mundem me e prek Se ty ste kam harruar.

Qysh ty hiq spo mendon e UNazen ma tregon,

A ske hiq gjynah per mu me m'tregu qe je feju.
Une nuk muj me beso qe te tjetri ki me shku,
Andaj me 1 anderr une do te vdes qe me ty bashk me jetu.

Ndoshta nje dit do te shkoj une nga kjo jet,
E KUR TY TA KUPTOSH,
Mungesen tem ke me e vrejt.
Ke me than pse ai shkoj,
Pse edhe niher sme perqafoj,
pse keshtu se meritoj per dashnin teme ai jeten e nrroj.

Ka me ardh ni koh qe ty ki me um kerku,
E kur te mundohesh me um thirr une skam me tu lajmru.
Une sdo te jem ne kete bot e ty do qash me lot.
Ki me ju lut zotit shum qe te vish tek une.

Me kto fjal po e mbaroj e nuk dua ta kujtoj,
Qe ty do te martohesh une kta kurr se besoj.
Kur skam me e shty n'kry se sdo te jem me ty,
do te vdes me endrren qe po jetoj me ty…

Me Mall ne Zemer,
E me shpirt te perveluar.
E Shkruj kete poezi,
E TY SKAM ME TE HARRUAR.