Moti, Sot me Stuhi, Vec sa ska fillu te pikoj shi.
Me mundon Ky Mot, Shkaku qe te kam larg Syve te mi.
Me Mundon edhe Fjala Qe dikur ta kom thon,
Me trup do te jem larg teje por me zemer te ty Jom.

E di qe ndjena vet e Fajin e ka Largesia,
Mundohem te Qetesohem por po me vret Vetmia.
Jan Fjal te verteta qe burojn prej zemres tem,
Nese qdo dit te them TE DUA dije se e thom me gjith men.

E Ndjej me gjith Zemer per me ta than ate fjal,
Me qdo gja qe kam ne Trup edhe me Gjith Gjakun ne Damar.
Te Dua E Me Mungon, Pa Ty as Moti spo shkon,
Pa Ty ditet spo Kalojn e As Hana Spom Ndriqon.

Dy Fjal per Fund me e perbyll kete Poezi.
Mos em Kqyr qka boj une, se krejtat i BOJ PER TY OJ DASHURI.