Është koha
Lulet të flasin e buzët të heshtin
Fjalët s’na duhen më por koha

Është koha
Dielli të na rrëfejë për këtë stinë të ngulfatur
Ku ata që jetojnë keq të lahen me rreze

Është koha të zgjohemi
A e sheh
Duke ëndrruar na ikën
Të gjitha kremtat e pa festuara
Derisa vetëtimat e zhurmshme
Si vetulla të thyera mbi syrin e shpresēs
Thyhen si qelqi i avulluar
I dritareve të mbyllura

Është koha
Ta ndezim zjarrin nga hiri
Dhe puthjet mëkatare
T’i dërgojmë në ferr

Është koha
Ta vjellim neverinë nga barku
Parajsën ta mbjellim në mes nesh