Egzistojnë dy burra në botë,
që vazhdimisht rrugën time kryqëzojnë,
njëri është ai që dua,
tjetri ai që më do.
Njëri është ëndërr e natës
dhe jeton në mendjen time të errët,
tjetri është në portën e zemrës,
të cilën unë kurrë nuk ia hap.
Njëri më dha një puhizë pranverore
lumturi që zhdukej menjëherë,
tjetri më dha tërë jetën e tij
dhe kurrë s’u shpërblye as për një orë të vetme.
Njëri fërgëllon nga kënga e gjakut
ku dashuria është e pastër dhe e lirë,
tjetri ka të bëjë me ditën e trishtë
në të cilën të gjitha ëndrrat mbyten.
Ç’do grua qëndron midis këtyre të dyve,
e dashuruar, e dashur dhe e dlirë …
një herë në njëqind vjet mund të ndodhë
të shkrihen të dy në një.