Ndiej, që kurrë nuk kam ndier
madhështinë e pasurisë
ndiej, burimin e kënaqësisë
heshtjen që fletë pandërprerë.

Shpirti, kurora e mirësisë
lëng ky i bekuar në trupin tim
selia e emocioneve, gëzimit e haresë
në mua është, frymon, më ndez dashurinë.

Jo, shprehje nuk ka, poezia është e paaftë
të ju sjellë ndjeshmërinë qiellor
qoftë lirikë, poemë, prozë, monolog perfekt
asgjë nuk mund të përshkruaj ndjesinë parajsor.

Erdhi në jetë, solli magji moshës
foshnja frymon si loti i kristaltë
aq të zjarrta janë ndjenjat
edhe më e fuqishme ndjesia e të pasurit pasardhës.

Rrugëtoj më se qetë në moshën e tretë
shpresoj asnjërit nuk i kam hyrë në hak
për Shqipnjë jetësoj thjeshtë, tejet modest
thesar kam ndershmërinë, unë, shqiptar i rëndomtë.