Valentina Plaku
Dimri Dhe Bisha
Ishte dimer, shume i ashper
debora mbuloi kudo.
kosova digjej e pritej
dhe jo nga nje armik dosido.
U debuan nga trojet e tyre
te trembur, te gjakosur.
nga gjaku i foshnjes se mjere
armiku i keq po i perndiqte
nga shtepite e tyre si nje kolere...
Oh zot i madh
ndaloji keto bisha te terbuara,
qe spo ngopen me gjakun e foshnjave
dhe zemrat e lenduara
Bisha egersohet,
perze cte munde e cti dale perpara
njerez e bageti: O burra _Turruni ne Shqiperi!!!
Zhdukuni sa me pare, -
therret bisha e perdale
me gojen e lyer tere gjak
uleret si nje e marre.
Diku me tej nje vajze perdhunohet
babai i saj i mjere tek e sheh
me lot e me trishtim
i lidhur me zinxhire...
Zinxhiri i bishes eshte i gjate,
bisha bertet si e cmendur,
Kosova mbulohet nga nje tym i dendur.
__ O qiell !!!! -Hapu--
shiko cpo ndodh???
deshmimtar i vetem -je ti tani!!
ne kete kohe, ne kete vend.
ne kete grope...
ku bisha vrau e preu e kurre su ngop...
O - memezeza qaj,
qaj se ske cben tjeter,
shtepia u dogj
malli u hoq.
Qaj memezeza Kosove,
bisha ecen e nuk ndalet
vret e pret cti dale perpara
qan Kosova, vajtojne malet
por egersia e bishes jo nuk ndalet.
I vrau, i ndoqi, i preu.
me gjakun e tyre i leu e i ngjeu
buzet me gjakun e foshnjes se palindur i perleu
Qaj memezeza qaj-- derdhi lotet lume
eshte koha e bishes
beje pra zemren gur.
Ec e ec e spaska te sosur
ulerima gjithandej
nje drite e kuqe ne fund te vuajtjes
vellezerit Shqiptare i prisnin .. ja .. atje me tej!!
Ata mberriten teper te lodhur
ne stadiumin e madh te qytetit
ishin shume te lodhur
te pangrene e te pafjetur.
Ulerima e bishes tashme ishte tretur.
U ndez drita e shpreses
drita e lirise.
drita e ndihmeses
dhe e miresise...
Ata ishin aty
te akullt, te ftohte.
te tjeret kishin mbetur,
tek shtepite e tyre trup-djegur.
Femije te lemeritur,
pa prinder ngjitur,
me dhimbje ne shpirt
shikonin te habitur.
U nisen te gjithe,
shkuan drejt stadiumit.
t conin, te ndihmonin
pak dashuri tu gatonin.
Dhimbje edhe lot,
renkime per ata qe kishin mbetur,
per foshnjat e vdekura atje larg, shume larg.
ku bisha e lyer tere gjak,
filloi te renkonte nga nje plage,
qe sapo e kish marre ne bark!!!.
Tani renkonte dhe bisha
qe edhe pse pak dhembe i kishin ngelur
perpiqej te shqyente gjithe gjak,
pjesen tjeter qe kish ngelur...
Ishte dimer i ashper ..
debora shtroi e shtroi...
por njollat e gjakut te foshnjave,
ajo dot joo s i mbuloi!!
debora mbuloi kudo.
kosova digjej e pritej
dhe jo nga nje armik dosido.
U debuan nga trojet e tyre
te trembur, te gjakosur.
nga gjaku i foshnjes se mjere
armiku i keq po i perndiqte
nga shtepite e tyre si nje kolere...
Oh zot i madh
ndaloji keto bisha te terbuara,
qe spo ngopen me gjakun e foshnjave
dhe zemrat e lenduara
Bisha egersohet,
perze cte munde e cti dale perpara
njerez e bageti: O burra _Turruni ne Shqiperi!!!
Zhdukuni sa me pare, -
therret bisha e perdale
me gojen e lyer tere gjak
uleret si nje e marre.
Diku me tej nje vajze perdhunohet
babai i saj i mjere tek e sheh
me lot e me trishtim
i lidhur me zinxhire...
Zinxhiri i bishes eshte i gjate,
bisha bertet si e cmendur,
Kosova mbulohet nga nje tym i dendur.
__ O qiell !!!! -Hapu--
shiko cpo ndodh???
deshmimtar i vetem -je ti tani!!
ne kete kohe, ne kete vend.
ne kete grope...
ku bisha vrau e preu e kurre su ngop...
O - memezeza qaj,
qaj se ske cben tjeter,
shtepia u dogj
malli u hoq.
Qaj memezeza Kosove,
bisha ecen e nuk ndalet
vret e pret cti dale perpara
qan Kosova, vajtojne malet
por egersia e bishes jo nuk ndalet.
I vrau, i ndoqi, i preu.
me gjakun e tyre i leu e i ngjeu
buzet me gjakun e foshnjes se palindur i perleu
Qaj memezeza qaj-- derdhi lotet lume
eshte koha e bishes
beje pra zemren gur.
Ec e ec e spaska te sosur
ulerima gjithandej
nje drite e kuqe ne fund te vuajtjes
vellezerit Shqiptare i prisnin .. ja .. atje me tej!!
Ata mberriten teper te lodhur
ne stadiumin e madh te qytetit
ishin shume te lodhur
te pangrene e te pafjetur.
Ulerima e bishes tashme ishte tretur.
U ndez drita e shpreses
drita e lirise.
drita e ndihmeses
dhe e miresise...
Ata ishin aty
te akullt, te ftohte.
te tjeret kishin mbetur,
tek shtepite e tyre trup-djegur.
Femije te lemeritur,
pa prinder ngjitur,
me dhimbje ne shpirt
shikonin te habitur.
U nisen te gjithe,
shkuan drejt stadiumit.
t conin, te ndihmonin
pak dashuri tu gatonin.
Dhimbje edhe lot,
renkime per ata qe kishin mbetur,
per foshnjat e vdekura atje larg, shume larg.
ku bisha e lyer tere gjak,
filloi te renkonte nga nje plage,
qe sapo e kish marre ne bark!!!.
Tani renkonte dhe bisha
qe edhe pse pak dhembe i kishin ngelur
perpiqej te shqyente gjithe gjak,
pjesen tjeter qe kish ngelur...
Ishte dimer i ashper ..
debora shtroi e shtroi...
por njollat e gjakut te foshnjave,
ajo dot joo s i mbuloi!!
1.8.2012
Komente 0