Ka kohe qe me pelqen,
ka kohe qe s’mund ta them,
ka kohe qe s’mund ta them,
ate qe dua ta them.
Ka kohe qe s’mund ta shprehe
dashurine qe me kaploi,
dashurine qe me dogji,
dashurine qe me la pa gjume,
Dashurine e zjarrte qe ndjej
dashurine e bukur qe s’mund ta shpreh
…Ndoshta vendi, ndoshta mundesia
ndoshta frika,
e ndoshta,
e ndoshta…
por dashuria vertet me beri shkrume
e verteta eshte se nuk e shpreha
ate qe desha
ate qe ndjej
kur shoh bukurine e papare
ne shpirtin tim vlon diqka
diqka qe shume ka deshire,
per tu afruar pran teje
e ate ta shpreh me miresjellje.
Sa here qe te shoh
tjeter gje s’me bie ndermend
bukuria qe te josh
s’te le te mendosh
por te ben
vetem te mendosh,
te mendosh, te mendosh
se si t’ja besh
vertet ndjenjat e mia me kaplojne
me kaplojne por s’mund ta thone
te thone fjalen dashuri
qe te jemi se bashku ne te dy.