Acar e mjegull por ku po vete
Asgjë s`kuptoj as vetë,
Kërkoja t`gjeja një fije jete
Te ky qytet i shkretë.

Mbase hutimi më pati ndjekur
Tërthoras shpesh i rashë,
Teksa mendoja, bota ka vdekur
Sakaq në rrugë të pashë.

Ah u tmerrova, harresës vije
Si një kujtim i gjallë,
Që s`ishim parë ti mirë e dije
Por si duruam vallë.

Të grisja retë provova shumë
Me to të t`fshija ballin,
Gërmova tokën e s`gjeja lumë
T`na shuaj etjen, mallin.

Kan shkuar muaj koha ka ikur
Sërish së toku ne,
Prej qelqi puthjen s`e kemi shpikur
Ajo ka qenë mbi dhe.

Për ty kam ardhë se s`munda më
Ta lë ndjesinë të vuaj,
Të ikim qiellit puhizë pa zë
Nga ky qytet i huaj.

Kur t`bie shi ç’do bësh me mua
Bëzan por jo më kot,
Përplasen yjet ndërsa e thua
Qerpikëve t`zbret një lot.

M`u dhimbse fort por dot s`ta fshija
Atë pikël lot nën sy,
E si t`a bëja kur mirë e dija
Që unë të vrava ty…