28-29 Nëntor, ditë lavdie dhe gezimi
Shqipëria ngrihet, nën flamurin e shenjtë,
Për çdo hero që ra, për çdo ëndërr të flijuar,
Për atdhenë, që s’ka cenuar kurrë krenari.

Nëntori njihet, si zëri i asaj shkrepi,
Për sakrificat që shkrinë dritën e shpresës,
Dhe çdo gjak që u derdh mbi këtë tokë të
bekuar,
Rriti një komb që s’do të ndalet,por do të rritet përherë.

Nga Vlora që shpalli, pavarësinë e nderuar,
Në Shkodrën e fortë, në Dukat e Korce,
Heronjtë u ngritën, flamurin lartësuan
Dhe Shqipëria, me shpatë e zemër, u bë një përherë.

Kjo tokë e shtrenjtë, që nën thonjtë e luftës dhimbje ka njohur,
Dhe sërish qëndroi, si një shkëmb që s’thyhet
28-29 Nëntor na kujton, se pa betejat s’ka jetuar,
Se liria,e fituar gjithmonë me gjak është blerë.

Mbi çdo mal, mbi çdo qytet, zë një fjalë e shenjte,
“Shqipëri, Shqipëri!” – emri që na bashkon,
Nga Veriu në Jug, nga Lindja në Perëndim,
Një komb, një flamur, një zemër që bucet.

Kjo ditë, që shenjon fundin e dhimbjes,
Shënon fillimin e një epoke të re,
Për ata që luftuan, për ata që jetojnë,
28-29 Nëntor do të kujtohet me zemrat plot