Pa fryme dergjej dheut shtrire
I zbete, i bukur ky poet.
Ne gjoks i ridhte plake e nxire
Dhe gjaku skuqte pembi dhet
Ne kete gjoks tani me brima,
Me pare rrihnin frymezime,
Urrejtje, shprese, dashuri.
Levrinte gjak ne dejt’ e rij.
Tani konakut te braktisur
I ngjan ky trupi.Heshtje terr
U shua vatra tym me s’nxjerr.
Kanatet mbyllur e puthisur.
Xhamet me pluhur .Zot nuk ka
Ku shkoi?U zhduk e gjurme s’la