Kur te mos jem me ne kte bote,
Dhe ti kerkon te me flasesh,
Gjithmone do jem afer teje,
Vetem duhet te bertasesh.

Shko dhe mos pyet per mua,
harro qe te desha se me nuk te dua,
ik dhe lej ketu te gjitha kujtimet,
nuk ti jap lotet e as perqafimet.

Nuk ta jap shpirtin se ti se meritove,
sa me pate ne duar vete me lendove,
nuk ta jap zemren dhe asgje nga une,
ndoshta ndonje tjeter do te fal me shume.

Tani shko ndoshta gjen me mir,
si dikur do te jesh e lire,
por kurr me mos gabo,
mos e the nje zemer e cila te do,
mos e zhduk nje ndjenje qe ka lind per ty,
mos lejo te derdhet loti nga nje sy.

Mos i thuaj ste dua atij qe te do
dhe jeten e huaj kurr mos e trazo.

Shko, ndoshta gjen shpetim,
ndoshta vjen nje tjeter qe ze vendin tim,
ndoshta tek ai dot perjetosh ndjenjen e dashuris,
ai do ti jetoj endrrat e mia te ardhmeris.

Shpresen e jetes sime ai do ta mbaj ne gji,
une dot mbaj nje emer, ai nje femi.
Ai do te fitoje ty por jo edhe lumturi
se zoti nuk te fali qe te jesh per dy.

E nese do jem tretur e sdo jem askund,
loti im i hershem shpirtin do ta tund,
zeri im i dridhur veshin sdo ta ler te qete,
dhe syt do ti verboj fytyra ime e zbehte