Ti e di mirë se të dua, të llojas mose
Pse nuk mundem, por jeta është açkë
Jam egoist, shpirti im strig kaq njeh
Ndojem të jetoj, edhe pse duhet të vdes.

Je më e bukur se ëndrra, të shilloj
Do doja të mbudheshim dikur mëgjë
Pa bishta e zinxhirë, të dlirë si dy zogj
Jeta gabimet s`i fal, më thuaj cili është?

Perse vallë se ç `duam aspak nuk e dimë
Të zhytur naivisht në njerëzoren padijenë ‚
Të kumbisesh te ndjenjat është sandjunë
Të ndjekësh instinktin të shpie në qinë.

Ti je atje, dhe ndoshta më pret që un të vij
Un jam këtu, me mërarë se bota ndryshon
çdo gjë është rrumb, nuk e arsenj këtë piç
që mua më shpon më ashpër se një kordh.

Cfarë të bukur pe tek unë, një zot e di!
Kam rendur si quk pas vajzave në rini
Por se prisja të ngatërliksja te rrjeta nani
Kur pandehja se për mua s`ka më marmaçi.