Sikur gryka e bjeshkëve të Sharrit,
Jehon zëri i Adem Jasharit,
Kush është trim e kush është djalë,
Sot atëdheut zot me i dalë,

Syrin kokërr, shqipe mali,
Gjoksin bjeshkë, kësulën mbi sy,
Tubon trimat, thërret kushtrimin,
Besa-besë, sot për liri!

Për gjaksorin, mëshirë mos t'kemi,
Mos t'korisim fis e farë,
Kush është trim e kush është djalë,
Sot atdheut zot me i dalë.

Mos më thoni se vdiq,
Mos më thoni se nuk është më,
I miri e i bukuri i nënës,
Është në zemër tashmë.

Mos më thoni, ku e qëlluan plumbat
Nëna e di, në kraharor
çelën bozhuret e gjakut,
si lulëkuqet në dëborë
.
Mos më thoni se s'vjen më,
Do e pres te pragu i derës,
E ai do t'vij si gjithnjë,
Sikur flladi i pranverës.

Do t'vij si agimi ditës,
Zemra e nënës do t'vij,
I ndritshëm si rrezja e diellit,
Magjeps si hyjni.

Mos më thoni se jam e vetme,
Se kam mbetur fillikat,
Ai do të vij me shokë netëve,
Pushkën do e var mbi shtrat

Mos më thoni se vdiq im bir,
Ai ka rën, por nuk ka vdekur
Në udhën e lirisë për ku ishte nisur,
Duhej derdh gjak për të arritur

Secili prej tyre kishte mall për atëdhe,
Por mbi të gjitha një dëshirë
Ta zhdukin errësirën e rëndë,
Që Kosova t'jetojë e pamvarur dhe e lirë

Mos më thoni, asgjë mos më thoni,
Ai do të vij rishtas si agu i ditës,
Fshijeni lotin dhe shikoni, lartë
Ai është mbi bjeshkët e Drenicës.