>
LETERSISHQIP
Armonela Gjajku

Nje Proze Qe E Kujtoj Ende Sot

Ish nje cupke quhej Nore
ish si flutur lulebore
kurre s'grindej, kurre s'bertiste
me ngadale, embel fliste.

Po nje here ne shetitore
tok me motren zene per dore
Nore e vogel u perqa
akullore dua tha.

i tha motra : - Nuk te ble
ti semure ishte dje.
A do paste, a do karrota
karamele e biskota ?
He pra thuaj tjeter cdo
akullore mos kerko ?

Perseriti duke qare
c'kishte thene aty me pare:
s'dua paste, as karrota
karamele e biskota.
Dua vetem akullore
ik nuk vije me ty perdore.

Po c'ti bente motra e gjore
dhe ja bleu llastices nore
dhe ajo fshap e fshup si miu
akulloren e lepiu.

Kur aty nga mesnata
nisi nje kolle e gjate dhe e thate
thirri mamin: - hajde pak
edhe mami kur e pa
u-bu-bu e mjera tha.

Babi doli ne sallon
foli shpejte ne telefon
Alo, mjeku?
Ne shtepi kemi te semure ne femije.

Ty-ty-ty me nje makune
pa ja ulur shpejtesi
sa i mbyll syte dhe i hap
xhaxhi mjeku erdhi vrap

Xhaxhi mjeku kur e pa
me bajame qenka tha
shume e mire!