N’munges tane
po t’gjej
n’ vargje poezishë
n’strofa kangesh
n’ rrugica t’qytetit
e n’dritën e hanës.
Po t’gjej n’qeplla t’laguna
e natëve pa gjum
n’shpresën e vrame
e n’sytë e përmallum.
Aty te librat
te aroma e vetmisë
te bora e bardhë
te buza e tharë
e te zemra e vrarë!