Mbrëmjeve blu të verës, do t’arratisem shtigjeve,
Prej kallzash pickuar, këmbëzbathur mbi bar,
Ëndërimtar, freskin do ndjej të shputave,
Flokët rrebelë, era le t’mi marë.

E flak un ç’do mendim, asnjë fjal s’më vlen,
Dashuri pa fund, kur në shpirt më vërshon,
Larg, shum larg, un nisem, porsi një bohem,
Që plot gaz mes pyjesh, mbas ciganes shkon.