Sisën prej goje ma hoqe, nanë, pa u ngi
E m'le tue qa:
Dhe, si të vdissha, s'më dhe më të pi,
As s'erdhe me m'pa.

I mitun, nanë, isha: lotëtsi shi,
Nuk pat kush t'm'i ndalë.
"Ndër dajë t'ka shkue nana" — m'thanë — "dert mos kij
Se prapë ka me t'ardhë”.

Dhe — n'andrrat e jetës mbeta tue u përkundë
— n'mjerime, .
Me njimijë shpresa, se nji ditë kam m'u ungjë
N'prehën t'lokes sime

Por... Prehnin tand, nanë, gjithmonë mall e pata
E motet ndër veti po ndrrohen,
Andrrat e mija, nanë, qenkan andrra t'gjata,
Dhe qe — rrudhat e ballit po m'shtohen...