Ti do të ikësh
Si një mërzi e pashprehur,
Duke ma trembur nga krahët lumturinë
Siç trembet shpirti i një zogu në duart e fëmijës.

Ti do të bëhesh vjeshtë,
Që unë të vij fill pas teje
E të bëhem dimër,
Të ngrij ikjet tua,
Dhe kur të bëhemi bashk
T’i ndjellim plakjen njëri-tjetrit
Me pleq prej bore.

Ti do të bëhesh vjeshtë,
Që unë të thinjem pas teje.