Sa thellë paske qënë,
sa poshtë të gjeta,
zanore e shterur nga vdekja
e dashur për t’i mbetur jetës.

Rrokje e murosur në shtegun e dritës
duke bredhur
besnike për t’i mbetur diellt.

çka do të bësh me emrat e zverdhur në ofshamë,
me jehonat e tërbuara në dejt e lodhur,
me ato plagë të dergjura
që s’ke zemër t’ia tregosh ditës,
çka do të bësh,
gjuha ime?

Sa të përtypur të gjeta
nga dhëmbët e sulltanëve dhe mbretërve!…