Ja ku je në pyllin e madh të majmunëve,
që kërrasin dhëmbët sikur po hanë arra të kokosit,
larguar prej qenies njerëzore e që mendimin e vet nuk a kanë në tru, as në zemër,
por në të madhërueshmin stomak.

Janë qeniet odiseane
dinakë deri në pikën që detin e pijnë dhe Gadishullin Italik e bëjnë për vete,
mbretërit majmunë, më të lartit, më të kamurit, akademikët hyjnorë, festë, orgji me lule e zjarre
dhe ç’gëzim perandorak, kurorë e ç’kurorëzimit të njerëzimit.